- διάκονοι
- διά̱κονοι , διάκονοςservantmasc nom/voc pl
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
διάκονοι
Look at other dictionaries:
Deaconess — For the honorific accorded a deacon s wife, see Diakonissa. Elizabeth Catherine Ferard, first deaconess of the Church of England … Wikipedia
Bishop — A bishop is an ordained or consecrated member of the Christian clergy who is generally entrusted with a position of authority and oversight. The office of bishop is one of the three ministerial offices within Christianity, the other two being… … Wikipedia
ди˫аконовыи — (3*) пр. притяж. к ди˫аконъ: Аще попове или диѩкони ог҃лани бѹдѹть. съпрѩженѹѹмѹ законьнѹѹ мѹ || числѹ отъ ближьнѩаго мѣстоположени˫а ѥп(с)пъ. ихъже ог҃лѥмии испросѩть. сирѣчь въ имѩ попово шесть. и въ диѩконово триѥ. (διάκονοι) КЕ XII, 118–119;… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
DIACONUS — quid sub Apostolis designarit, notum. Refert chrysost. ep. ad Philipp. c. 1. v. 1. Diaconos, Presbyteros et Episcopos, primo communicasse invicem sua nomina, ex a Tim. c. 4. v. 5. Hinc forte, et quod mensuras bus Episcopo Presbyteris dividebat… … Hofmann J. Lexicon universale
MINISTRI, ac MINISTERIA — quandoque in universum dlcti funt olim servi, uti docen Senec. l. 3. de Benefic. c. 18. Plin. l. 7. c. 52. Martial. l. 7. Epigr. 47. 49. etc. quâ notione Ministerialis, apud Latino Gallicos Scriptores, servus est: Ministri tamen, legitima et… … Hofmann J. Lexicon universale
ORARIUM — vox medii aevi ab ora extremitatem vestium denotat, seu limbum, qui orae attexitur: ab ore, peplum designat, infulamque illam, quae involvit et aperit ora seu vultum, ut habet Ioh. de Ianua. Vide Salmas. ad Vopisc. loc. cit. Proprie vero sic… … Hofmann J. Lexicon universale
PANIS Fractio — ritus Eucharisticus a Matrhaeo, Marco, Luca expresse notatus, de DOMINO, Sacramentum hoc instituente, ἐυλογήσας ἔκλασε, quum benedixisset, fregit: Vel, ἐυχαριςτήσας ἔκλασε, postquam gratias egisset, fregit. Eandem circumstantiam, ut apprime ad… … Hofmann J. Lexicon universale
διακονιό — το (AM διακόνιον) μσν. νεοελλ. ζητιανιά, επαιτεία αρχ. μσν. 1. το λειτούργημα τού διακόνου 2. η παράπλευρη στην εκκλησία αίθουσα όπου συγκεντρώνονται ο διάκονοι αρχ. είδος πίτας. [ΕΤΥΜΟΛ. Λέξη άγνωστης ετυμολ. Η ετυμολογική της σύνδεση με το… … Dictionary of Greek
εκκλησία — Η αρχική σημασία της λέξης ήταν συνάθροιση του λαού, σύναξη. Ο χριστιανισμός έδωσε στον όρο ειδική σημασία, ώστε ε. να ονομάζεται πλέον το σύνολο των χριστιανών και κατ’ επέκταση οι χριστιανοί που ανήκουν πολιτικά σε ένα κράτος (π.χ. Ε. της… … Dictionary of Greek
κλήρος — Τμήμα γης που δόθηκε με κλήρωση· ο λαχνός· το μερίδιο κληρονομιάς· η μοίρα, η τύχη. Επίσης κ. ονομάζεται το ιερατείο, δηλαδή το σύνολο των ανώτερων και κατώτερων κληρικών της Εκκλησίας. Στον ανώτερο κ. περιλαμβάνονται οι λειτουργοί που απέκτησαν… … Dictionary of Greek
